Τα ποδήλατα βουνού (mountain bike) έχουν γνωρίσματα όπως η αυξημένη αντοχή στις καταπονήσεις σε σχέση με τα υπόλοιπα ποδήλατα, ο ιδιαίτερα στιβαρός σκελετός με ιδιαίτερα σχεδιασμένη γεωμετρία, ώστε να δίνουν στον αναβάτη τη σιγουριά της εκτός δρόμου ποδηλασίας.

Τα μεγάλου προφίλ ελαστικά είναι αρκετά πλατιά και έχουν εξογκώματα για καλύτερη πρόσφυση σε ανώμαλο έδαφος, και η μεγάλη γκάμα στις σχέσεις ταχυτήτων, βοηθούν τον αναβάτη να κάνει πιο εύκολη την ανάβαση σε πλαγιές και μέρη με ανώμαλο έδαφος. Κάποια μοντέλα ποδηλάτων mountain είναι εξοπλισμένα με αναρτήσεις εμπρός και πίσω, ώστε να αποδίδουν έξτρα ταχύτητα και άνεση κατά την οδήγηση σε ανώμαλα εδάφη.

Η ορεινή ποδηλασία (mountain biking) είναι ένα από τα αθλήματα που γνωρίζει ραγδαία εξέλιξη τα τελευταία χρόνια αποτελεί καλή άσκηση για όλες τις ηλικίες και φυσικά για τους μικρούς φίλους.

Τα οφέλη όμως της ποδηλασίας στις ηλικίες του δημοτικού είναι πολλά:

Η ποδηλασία γενικότερα συγκαταλέγεται στα κλασσικά αγωνίσματα αντοχής που βελτιώνουν το αναπνευστικό και κυκλοφορικό σύστημα όπως επίσης και το μεταβολισμό.

Η αερόβια άσκηση βελτιώνει τη κυκλοφορία του αίματος, των αγγείων και του καρδιακού μυός καρδιά λειτουργεί πιο οικονομικά και επιβαρύνεται με αυτό το τρόπο λιγότερο. Αυτό σημαίνει ότι οι καρδιακοί παλμοί ηρεμίας και επιβάρυνσης μειώνονται.

Μειώνει τις πιθανότητες για αρτηριοσκλήρωση και τη δημιουργία θρομβώσεων. Η ροή του αίματος είναι σαφώς καλύτερη και μεγαλύτερη από ένα αγύμναστο παιδί.

Με αυτό το τρόπο προλαμβάνονται παθήσεις της σύγχρονης κοινωνίας  της «καθιστικής κοινωνίας» όπως παθήσεις του κυκλοφορικού, αυξημένη πίεση, σακχαρώδης διαβήτης, παχυσαρκία, χοληστερίνη.

Ειδικά τα παχύσαρκα παιδιά εκθέτουν την υγεία τους σε διάφορους κινδύνους όπως είναι οι καρδιαγγειακές παθήσεις. Δυστυχώς τις 2 τελευταίες δεκαετίες ο αριθμός των υπέρβαρων παιδιών στην Ελλάδα έχει σχεδόν διπλασιασθεί. Περίπου δύο στα δέκα παιδιά είναι παχύσαρκα και όσο αυξάνει η ηλικία αυξάνεται και η παχυσαρκία.

Η άσκηση, προπόνηση με ποδήλατο προκαλεί προσαρμογές στο παθητικό και ενεργητικό σύστημα κίνησης. Αυξάνεται η μυϊκή μάζα, οι τένοντες αυξάνουν την αντοχή τους και οι χόνδροι γίνονται ικανοί σε μεγαλύτερες επιβαρύνσεις.

Οι μυϊκές ίνες αιματώνονται καλύτερα με την άσκηση και μπορούν να λαμβάνουν περισσότερο οξυγόνο, το οποίο αυξάνει την απόδοσή τους.

Το σωματικό βάρος μεταφέρεται στην ουσία από τη σέλα και δεν επιβαρύνονται έτσι οι αρθρώσεις του γόνατος και του ισχίου. Εδώ είναι και η διαφορά με τα άλλα αθλήματα καθώς οι τραυματισμοί παραμένουν αναλογικά σε χαμηλό επίπεδο.

Ειδικότερα  το ποδήλατο βουνού με το ψηλότερο τιμόνι  είναι ιδανικό για τις μικρές ηλικίες καθώς η επιβάρυνση στη σπονδυλική είναι μικρότερη και σε συνδυασμό με τα  χοντρά λάστιχα και τις πολλές ταχύτητες η κίνηση παντός εδάφους, σε δασικό δρόμο, μονοπάτι, ανηφόρα είναι πιο εύκολη.

Παράλληλα πέρα από την βελτίωση της αντοχής, γενικής φυσικής κατάστασης, στις μικρές ηλικίες βελτιώνεται ο νευρομυϊκός συντονισμός, η επιδεξιότητα, τα αντανακλαστικά, η αποφασιστικότητα, αναπτύσσονται αισθήματα αυτονομίας, αλληλεγγύης, όπως επίσης επηρεάζεται θετικά η ψυχική υγεία του παιδιού μέσα από τη κίνηση.

Η μεγαλύτερη χαρά όμως ενός μικρού ποδηλάτη, πέρα από τη γύμναση όλου του σώματος, και της διατήρησης καλής φυσικής κατάστασης, είναι η άμεση επαφή που έχει με τη φύση, καθώς δυναμώνει τη σχέση του ατόμου-παιδιού με το περιβάλλον, δημιουργώντας περιβαλλοντική ευαισθησία και συνείδηση. Ειδικά στην ορεινή ποδηλασία η εναλλαγή των τοπίων, ο βαθμός περιπέτειας, η αίσθηση της ελευθερίας και της γρήγορης μετακίνησης στην ύπαιθρο μακριά απο κίνηση και φασαρία αναπνέοντας καθαρό αέρα, συναρπάζουν όλες τις ηλικίες, πόσο μάλιστα τα μικρά παιδιά!

Επιμέλεια

Τσεσμετζίδου- Δαλαβίκα Δέσποινα, προπονήτρια του Ποδηλατικού Α.Σ. ΠΗΝΕΙΟΥ